The Final Girl: Një shpjegim i shkurtër

The ‘Final Girl’, një frazë e shpikur nga profesoresha Carol J Clover në librin e saj joimagjinar të vitit 1992 Men, Women And Chain Saws, i referohet gruas së fundit që mbijetoi në një film, asaj që arrin të shpëtojë ose të fitojë mbi vrasësin dhe personi që tregon historinë. Libri i saj ofroi këndvështrime të reja mbi përfaqësimin e grave në filmat me përmbajtje horrori dhe ankthi, duke trajtuar tema rreth konceptit të saj të ‘Final Girl’.

Sipas Clover, kjo vajzë e fundit do të bëhej një ikonë feministe, duke refuzuar dashakeqësinë patriarkale dhe më në fund duke sjellë një version të përditësuar të gruas pasive dhe të brishtë që dominoi komplotin e kaq shumë filmave për vite me radhë. Termi ‘Final Girl’ është tashmë pjesë e kulturës moderne të filmit. Rrjetet sociale janë mbushur me njerëz që renditin “final girls” e tyre të preferuara. Romani i vitit 2021, The Final Girl Support Group, nga Grady Hendrix, i cili tregon historinë e një grupi vajzash të fundit që luftojnë kundër së keqes, kryeson listën e librave më të shitur në mbarë botën dhe platforma televizive amerikane HBO njoftoi përshtatjen e librit në film. 

“Ajo mbijeton. Në kuptimin e vërtetë të fjalës”, shpjegon Anna Bogutskaya, shkrimtare, kuratore filmash dhe bashkëproducente e podkastit The Final Girls. “Ajo është personi me të cilin identifikohemi më shumë, pavarësisht nga gjinia jonë: Neve Campbell në Scream, Heather Langenkamp në Nightmare on Elm Street dhe Sigourney Weaver në Alien janë shndërruar në imazhin e ekskluziviteteve horrore”, thotë Bogutskaya. “Fatmirësisht, nuk ka pse të jetë vetëm e bardhë edhe pse historikisht ka qenë i kufizuar në femra të bardha elegante. Lupita Nyong’o në Us, Sasheer Zamata në Spree, Georgina Campbell në Barbarian dhe Keke Palmer në Nope janë disa nga ‘final girls’ më të fundit që kanë arritur të braktisin format tradicionale dhe kufizuese”. 

Simon Coates është artist, shkrimtar dhe kurator që jeton në Londër