Mënyra se si punoj... Isabel Allende
Isabel Allende po publikon librin e saj të 26-të. The Wind Knows My Name është një rrëfim prekës i cili ndërthur historinë e një djali hebre i cili përpiqet që të arratiset nga Vjena e pushtuar nga nazistët me atë të një vajze të re të mbyllur në një kamp refugjatësh në kufirin amerikan më 2019. Që prej debutimit të saj në vitin 1982 me The House Of The Spirits, shkrimtarja e vlerësuar me shumë çmime është po aq e njohur për përpjekjet e saj humanitare po aq sa edhe krijimtarinë e saj të vazhdueshme dhe e admiruar, duke themeluar fondacionin që mban emrin e saj në 1996 për të mbështetur fuqizimin e grave në të gjithë botën. Ajo jeton në një shtëpi të vjetër të stilit viktorian në Sausalito, Kaliforni, me bashkëshortin dhe qentë e saj, nga ku ajo bisedoi me Service95 rreth pasionit të saj të pashtershëm për kafenë, vendet që e frymëzojnë dhe praktikën e saj të përditshme të mirënjohjes.
Për ritualet e punës… Jam shumë e disiplinuar. Çdo libër që shkruaj e nis më 8 janar, kështu që më 7 janar të gjithë e dinë se do të filloj të shkruaj ditën tjetër prandaj më duhet shumë hapësirë dhe qetësi.
Për ditën e punës… Zgjohem shumë herët. Zgjohem rreth orës 5 të mëngjesit, bëj një filxhan kafeje dhe rri ulur në krevat për të paktën një gjysmë ore, thjesht për të mbledhur veten dhe të jem mirënjohëse. Dhe jam mirënjohëse sepse zgjohem në një shtrat me dy qentë e me bashkëshortin tim dhe nga dritarja shoh lagunën, e kështu edhe diellin që lind mbi të, gjë që është e pabesueshme. Pastaj ushtrohem, gjë që e bëj çdo ditë dhe dëgjoj Mozartin në stacionin e muzikës klasike. Më pas punoj në qetësi për shumë orë, përveç momenteve që takohem me ekipin tim për drekë, ku zakonisht hamë sushi ose ushqim tajlandez. Punoja për deri në tetë orë pa ndërprerje, por tani ndihem se kam nevojë të takoj njerëz!
Për vendet frymëzuese… Përveç Kilit, vendit tim të lindjes, Guatemala dhe India kanë lënë një shenjë të pashlyeshme tek unë. Ato janë kaq të gjalla, plot me ngjyra dhe zhurmë. Gjithashtu vizita në Afrikë dhe pamjet e migrimit të kafshëve të egra do të mbeten të paharruara për mua. Këto janë vende magjike të cilat do të mbeten gjithmonë tek unë.
Për leximin… Dëgjoj audiolibra në makinë. I fundit isht Lessons In Chemistry nga Bonnie Garmus, i cili më pëlqeu shumë. Por kam edhe autorë që i lexoj patjetër – shkrimtarët e mëdhenj të lulëzimit të letërsisë latino-amerikane si Mario Vargas Llosa. Pavarësisht se çfarë shkruajnë, unë e lexoj sepse ajo është pjesë e prejardhjes sime. Gjithmonë jam në kërkim të autorëve të rinj latino-amerikanë, veçanërisht gratë.
Për uniformat e punës… Asnjëherë nuk jam me pizhame kur punoj në tavolinë! Vishem sikur po shkoj në opera, kështu që ekziston një ndarje e qartë midis kohës së lirë dhe punës. Më pas shkoj në zyrë ku të gjithë kanë veshur tuta joge. Unë jam e vetmja që përpiqem të vishem ndryshe! Më pëlqejnë markat si Etro dhe kohët e fundit, gjatë një seance fotografike, më bindën që të filloj të vishem në mënyrë më të organizuar. Tani për herë të parë në jetën time po bëj blerje te Carolina Herrera dhe Gucci dhe ndihem shumë elegante dhe shik. Ajo që nuk do të ndryshojë ndonjëherë është parfumi im karakteristik; e bëj vetë. Është një përzierje e Eau d’Hadrien nga Goutal dhe Eau [de Cologne] Imperiale nga Guerlain. Më pëlqen shumë sepse do të thotë se askush tjetër nuk mban erë si unë
Për të fituar energji të reja… më nevojitet vetëm kafe. Gjithmonë kafe. Bashkëshorti im është i tromaksur sepse edhe pas gjithë atyre kafeve që pi gjatë ditës, unë fle si qengj.
Për gjetjen e frymëzimit kudo… Unë dhe bashkëshorti im shohim TV së bashku çdo natë dhe unë frymëzohem shumë nga shfaqjet. Kohët e fundit pamë Marie Antoinette në BBC dhe estetika e çmenduria e asaj kohe më frymëzuan shumë. Dje, pamë një miniserial norvegjez të titulluar War Sailor mbi anijet norvegjeze në Luftën e Dytë Botërore dhe mendoj se ajo çka ka ndodhur është shumë tragjike, por edhe e bukur. Më pas pamë edhe filmin Emily the Criminal dhe dialogu në atë skenar ishte mahnitës. Në një mënyrë a në një tjetër, ato mund të përfundojnë në librin tim të radhës!
Për atë që e motivon… Disa gjëra janë konstante. Shoh çdo film të Almodóvar. Lexoj çdo libër të Kazuo Ishiguro.
Për këshillat mbi karrierën… Diçka që e kam dëgjuar nga autorja Elisabeth Gilbert: mos prit që krijimtaria jote të të sjellë famë ose para, madje as botime. Shkruaj për hir të procesit, sepse është diçka e mrekullueshme.
The Wind Knows My Name nga Isabel Allende është tani në shitje
Marie-Claire Chappet është gazetare e arteve dhe kulturës që jeton në Londër dhe redaktore kontribuese në “Harper’s Bazaar”
