#DonateDontDump: “The Trash Walker” dhe fushata e saj kundër mbetjeve të tepërta
Anna Sacks, e njohur ndryshe si “The Trash Walker”, filloi të përdorte Instagram pak më shumë se pesë vjet më parë për të dokumentuar gjërat që hedhim. Që atëherë, ambientalistja është shndërruar në një fenomen social, duke pushtuar TikTok dhe duke tërhequr një total prej mbi gjysmë milioni ndjekësish. Premisa e saj është e thjeshtë: çdo mbrëmje ajo ecën rrugëve të Manhattan, duke gërmuar nëpër thasët e plehrave dhe duke gjetur një tufë produktesh ende të pahapura, të përdorshme dhe në gjendje perfekte që janë hedhur. Më pas ajo poston fotot dhe videot në profilet e saj, duke etiketuar markat përgjegjëse për të rritur ndërgjegjësimin mbi efektet e dëmshme të mbetjeve të tepërta.
Sacks filloi të merrte në konsideratë problemin pasi mori pjesë në një program të qëndrueshëm bujqësor në Konnektikat, ku mësoi praktikat e bujqësisë rigjeneruese dhe si të jetonte pa lënë pas shumë mbetje. Kjo përvojë i ka dhënë asaj një vlerësim të ri për kompostimin. “Më dukej shumë e arsyeshme t’i kthesh në tokë lëndët ushqyese nga mbetjet ushqimore për të kultivuar më shumë ushqime”, thotë ajo. Edhe pulat në fermë do të hanin mbetjet ushqimore, duke e përfunduar plotësisht ciklin e këtij procesi. Prandaj, përvoja e nxiti atë të mendonte: pse këto praktika nuk janë më të përhapura?
Përveç inkurajimit të reduktimit të konsumit, Sacks po lufton gjithashtu që kompanitë e mëdha të ndalojnë mbiprodhimin. “Tani e kemi kaluar kufirin e asaj që planeti ynë mund të mbajë dhe rigjenerojë brenda një viti”, shton ajo. Propozimi i saj është që të miratohet një ligj #DonateDontDump (“Dhuro, mos hidh”) që do të parandalonte shitësit e mëdhenj me pakicë si zinxhiri i farmacive amerikane CVS (ku ajo fillimisht vërejti problemin) të shkatërrojnë produktet, duke i detyruar ata t’i dhurojnë ato. Për të mbështetur këtë sfidë, ajo filloi një peticion në change.org, i cili arriti në afro 500,000 nënshkrime.
Korporatat e mëdha i udhëzojnë qëllimisht punonjësit e tyre që të shkatërrojnë produktet e përdorshme që nuk shiten, kështu që ndryshimi i kësaj praktike nuk është edhe aq i lehtë. Por Sacks na kujton se kjo do të ishte vetëm një pjesë e zgjidhjes. “Sasia më e madhe e emetimeve vjen që nga fillesat e krijimit të produktit”, shpjegon ajo. “Është përdormi i ujit, përdorimi i tokës, transporti nëpër botë. Atje duhet të fillojë reduktimi [eliminimi i mbetjeve përpara se ato të krijohen] si një nga gjërat më të rëndësishme që mund të bëjmë”.
Si individë, ne mund të bëjmë shumë gjëra të cilat do ta reduktonin ndikimin tonë në mjedis. Për shembull, blerja e sendeve të dorës së dytë kur është mundësia dhe zëvendësimi i plastikës njëpërdorimshe me një alternativë të ripërdorshme. Sacks shpreson se nëse arrijmë të ekzistojmë brenda kufijve të planetit tonë, kjo do të bëjë që njerëzit të “jetojnë një jetë më të gëzuar, më të përmbushur dhe më domethënëse”.
Suzana Vuljevic është shkrimtare e kulturës, redaktore e përkthyese, dhe artikujt e saj janë botuar në revista si “Artforum”, “Eurozine” e të tjera
